Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Modlitwa głębi jest zarówno relacją z Bogiem jak i dyscypliną pobudzająca jej
rozwój. Dyscyplina ta w całości służy relacji. Kontemplacyjna skłonność
w kierunku dyscypliny oznacza „robić cos w miłości”
Modlitwę̨ możemy pojmować jako myśli lub uczucia wyrażone słowami,
ale to tylko jedno z określeń. W tradycji chrześcijańskiej modlitwa kontemplacyjna uważana jest za czysty dar Boga. Modlitwa ta jest otwarciem umysłu i serca – całej naszej istoty – na Boga, Ostateczną Tajemnicę wykraczającą poza myśli, słowa i uczucia. Poprzez łaskę otwieramy naszą świadomość na Boga, o którym wiemy dzięki wierze, że jest w naszym wnętrzu, bliżej niż oddech, bliżej niż myślenie, bliżej niż akty wyboru – bliżej niż sama świadomość.
Modlitwa Głębi jest metodą stworzoną po to, aby wspomagać rozwój modlitwy kontemplacyjnej poprzez przygotowanie naszych władz duchowych i umysłowych na przyjęcie tego daru. Jest to próba zaprezentowania nauczania z dawnych czasów w nowej, uaktualnionej formie. Modlitwa Głębi nie zastępuje innych form modlitwy, lecz rzuca na nie nowe światło i wydobywa głębię ich znaczeń. Jest ona jednocześnie relacją z Bogiem i dyscypliną, która wzmacnia tę relację. Ta metoda modlitwy prowadzi poza poziom rozmowy z Chrystusem w kierunku komunii z Nim.
Źródłem Modlitwy Głębi, podobnie jak wszystkich metod wiodących do modlitwy kontemplacyjnej, jest zamieszkująca w naszym wnętrzu Trójca: Ojciec, Syn i Duch Święty. Modlitwa Głębi skupia się na pogłębieniu naszej relacji z żyjącym Chrystusem, co zmierza do budowania wspólnot wiary i wiąże ich członków poprzez wzajemną przyjaźń i miłość.
Słuchanie Słowa Bożego w Piśmie Świętym (Lectio Divina) jest tradycyjnym sposobem praktykowania przyjaźni z Chrystusem. Jest to sposób słuchania tekstu Pisma Świętego, który przypomina rozmowę z Chrystusem na zaproponowany przez Niego temat. Codzienne spotkanie z Chrystusem i refleksja nad Jego Słowem prowadzi poza powierzchowną znajomość w kierunku postawy przyjaźni, zaufania i miłości. Rozmowa staje się coraz prostsza i przybliża to prostego trwania w jedności. Grzegorz Wielki (VI wiek) w podsumowaniu chrześcijańskiej tradycji kontemplacyjnej określił ten rodzaj modlitwy jako „odpoczynek w Bogu”. Takie było klasyczne rozumienie modlitwy kontemplacyjnej przez pierwsze szesnaście wieków tradycji Chrześcijańskiej
Modlitwa głębi jest zarówno relacją z Bogiem jak i dyscypliną pobudzająca jej
rozwój. Dyscyplina ta w całości służy relacji. Kontemplacyjna skłonność
w kierunku dyscypliny oznacza „robić cos w miłości”
Krok 1
Wybierz święte słowo jako symbol twojego przyzwolenia na Bożą obecność i jego działanie w twoim wnętrzu.Święte słowo wyraża naszą intencję przyzwolenia na Bożą obecność i Jego działanie w naszym wnętrzu. Święte słowo jest wybierane podczas krótkiej modlitwy do Ducha Świętego. Dla niektórych osób zamiast świętego słowa, bardziej odpowiednie może być proste spojrzenie w kierunku Boskiej Obecności, albo wsłuchanie się w oddech Święte słowo jest święte nie z powodu swego naturalnego znaczenia, ale ze względu na znaczenie jakie mu nadajemy. Wybrawszy święte słowo, nie zmieniamy go w trakcie modlitwy
Krok 2
Siedząc wygodnie z zamkniętymi oczami, wycisz się przez chwilę i przywołaj święte słowo jako symbol twojej zgody na Bożą obecność i jego działanie w tobie.„Siedząc wygodnie” oznacza względną wygodę, tak aby nie wywoływała senności podczas modlitwy. Kręgosłup trzymamy zawsze w wyprostowanej pozycji bez względu na postawę̨ ciała, jaką przyjmiemy. . Zamykamy oczy jako znak tego, że pozwalamy odejść wszystkiemu, co dzieje się w nas i wokół nas. . Przywołujemy w duchu święte słowo tak delikatnie, jak dotknięcie piórkiem skrawka jedwabiu. . Gdybyśmy zapadli w sen, po przebudzeniu kontynuujemy modlitwę.
Krok 3
Kiedy sobie uświadomisz, że jesteś zajęty swoimi myślami, powróć z największa delikatnością do świętego słowa.„Myśli” to techniczne określenie odnoszące się do wszelkiego rodzaju doznań, obejmujące odczucia płynące z ciała, odczucia zmysłowe, uczucia, wyobrażenia, wspomnienia, plany, refleksje, pojęcia, komentarze i doświadczenia duchowe. . Myśli są nieuniknioną, integralną i normalną częścią Modlitwy Głębi. . Określenie „ powróć z największą delikatnością do świętego słowa” oznacza powrót niemalże bez wysiłku. Jest to jednocześnie jedyna aktywność, którą inicjujemy podczas Modlitwy Głębi. . W czasie trwania Modlitwy Głębi święte słowo może stać się niewyraźne lub zniknąć całkowicie. .
Krok 4
Kiedy upłynie czas modlitwy, pozostań przez chwilę w ciszy z zamkniętymi oczami.Te dodatkowe dwie minuty umożliwiają przeniesienie atmosfery ciszy do codziennego życia. Jeśli modlitwa odbywa się w grupie, osoba prowadząca może powoli odmówić modlitwę (np. Ojcze nasz), podczas gdy inni uczestnicy słuchają.
Krok 1
Wybierz święte słowo jako symbol twojego przyzwolenia na Bożą obecność i jego działanie w twoim wnętrzu.Święte słowo wyraża naszą intencję przyzwolenia na Bożą obecność i Jego działanie w naszym wnętrzu. Święte słowo jest wybierane podczas krótkiej modlitwy do Ducha Świętego. Dla niektórych osób zamiast świętego słowa, bardziej odpowiednie może być proste spojrzenie w kierunku Boskiej Obecności, albo wsłuchanie się w oddech Święte słowo jest święte nie z powodu swego naturalnego znaczenia, ale ze względu na znaczenie jakie mu nadajemy. Wybrawszy święte słowo, nie zmieniamy go w trakcie modlitwy
Krok 2
Siedząc wygodnie z zamkniętymi oczami, wycisz się przez chwilę i przywołaj święte słowo jako symbol twojej zgody na Bożą obecność i jego działanie w tobie.„Siedząc wygodnie” oznacza względną wygodę, tak aby nie wywoływała senności podczas modlitwy. Kręgosłup trzymamy zawsze w wyprostowanej pozycji bez względu na postawę̨ ciała, jaką przyjmiemy. . Zamykamy oczy jako znak tego, że pozwalamy odejść wszystkiemu, co dzieje się w nas i wokół nas. . Przywołujemy w duchu święte słowo tak delikatnie, jak dotknięcie piórkiem skrawka jedwabiu. . Gdybyśmy zapadli w sen, po przebudzeniu kontynuujemy modlitwę.
Krok 3
Kiedy sobie uświadomisz, że jesteś zajęty swoimi myślami, powróć z największa delikatnością do świętego słowa.„Myśli” to techniczne określenie odnoszące się do wszelkiego rodzaju doznań, obejmujące odczucia płynące z ciała, odczucia zmysłowe, uczucia, wyobrażenia, wspomnienia, plany, refleksje, pojęcia, komentarze i doświadczenia duchowe. . Myśli są nieuniknioną, integralną i normalną częścią Modlitwy Głębi. . Określenie „ powróć z największą delikatnością do świętego słowa” oznacza powrót niemalże bez wysiłku. Jest to jednocześnie jedyna aktywność, którą inicjujemy podczas Modlitwy Głębi. . W czasie trwania Modlitwy Głębi święte słowo może stać się niewyraźne lub zniknąć całkowicie. .
Krok 4
Kiedy upłynie czas modlitwy, pozostań przez chwilę w ciszy z zamkniętymi oczami.Te dodatkowe dwie minuty umożliwiają przeniesienie atmosfery ciszy do codziennego życia. Jeśli modlitwa odbywa się w grupie, osoba prowadząca może powoli odmówić modlitwę (np. Ojcze nasz), podczas gdy inni uczestnicy słuchają.
Jak każda relacja tak i relacja z Bogiem, aby się się rozwijała wymaga uwagi, cierpliwości a nieraz wysiłku i dyscypliny. Poniżej kilka sugestii, które pozwalają na wzrost i pogłębienie tej relacji.
Czysta wiara
Modlitwa głębi jest metodą przeniesienia rozwijającej się więzi z Bogiem na poziom czystej wiary.
Owszem, może przynieść relaks, ale jest to jedynie efekt uboczny. Będąc przede wszystkim relacją, zawiera w sobie celowe nastawienie. Nie jest techniką, lecz modlitwą.Kiedy mówimy: „módlmy się”, mamy w istocie na myśli: „wejdźmy w relację z Bogiem”, albo: „pogłębiajmy relację, w której się znajdujemy”, bądź też: „doświadczmy naszej relacji z Bogiem”. Modlitwa głębi jest metodą przeniesienia rozwijającej się więzi z Bogiem na poziom czystej wiary. Czysta wiara wykracza ponad skoncentrowaną na własnym ego medytację dyskursywną, jak również ponad poszczególne akty kontemplacji przebiegającej na poziomie intuicyjnym.
Można być jednocześnie kontemplatykiem i charyzmatykiem. Można też, nie będąc kontemplatykiem, posiadać dary charyzmatyczne – obie te rzeczy nie muszą być ze sobą powiązane. Modlitwa kontemplacyjna zależy od wzrostu wiary, nadziei i boskiej miłości. Dary charyzmatyczne mogą posiadać osoby, które niekoniecznie są zaawansowane na drodze duchowej.
Wyjątkowe siły psychiczne lub parapsychiczne należą do wrodzonych ludzkich zdolności, które można rozwijać przez specjalne techniki, ale one nie mają nic wspólnego ze świętością czy rozwojem relacji z Bogiem. Błędem jest uważać je za znaki wielkiego rozwoju duchowego.
Przez zjawiska mistyczne rozumiemy ekstazy cielesne zewnętrzne lub wewnętrzne, wizje, przekaz słowny słyszany jako głos lub w wyobraźni słowa odciśnięte w duszy. Św. Jan od Krzyża rozważając wszystkie te możliwe zjawiska duchowe poleca swoim uczniom, aby je wszystkie odrzucili. Czysta wiara, według jego nauczania, jest najbardziej adekwatną drogą do zjednoczenia z Bogiem.
